De aristocraat Becaus

Peter Casteels
Peter Casteels - Column - Uitgelicht
Peter Casteels

Jan Becaus was een bijzondere journalist. Hij presenteerde het nieuws, en gaf duiding bij het Belgische koningshuis en de opeenvolgende pausen in Rome. Het klonk nooit alsof hij in zijn vrije tijd aan een boek over de schandalen van de Vaticaanse bank of de kostprijs van de Koninklijke familie werkte – een dubbelinterview met (oud-)collega Pol Van Den Driessche wordt interessant. Nee, Becaus had het over die onderwerpen met hetzelfde bestofte respect als waarmee hij in interviews over de openbare omroep sprak. Ik verdacht hem ervan dat hij zijn Engelse uitspraak aandikte in de hoop te worden vergeleken met Britse monumenten zoals David Dimbleby en John Humphrys.

Lovenswaardige betreurd

Of anders gezegd: Becaus had de uitstraling van een charmante aristocraat. En er is hem heel wat aan gelegen om die ook tijdens zijn politieke carrière te behouden. “Van nature kan ik zeer moeilijk in onmin leven, ik ben te veel gesteld op harmonie en evenwicht. Eigenlijk ben ik van kop tot teen een consensusfiguur”, geeft hij in zijn openbaring op als reden waarom hij niet aan verkiezingen wilde deelnemen. Verheven staat de goede man boven het electorale gewoel. Daarom is de senaat uitermate geschikt voor hem. De opdracht van die kamer vindt hij ‘lovenswaardig’, hoewel hij het enkel maar kan ‘betreuren’ dat ze niet is afgeschaft bij de zesde staatshervorming. Enkel aristocraten komen weg met zulke redeneringen.

Een oud- of ex-journalist die naar de politiek vertrekt ligt altijd gevoeliger dan een journalist die zijn heil elders zoekt.

Naast het uitvoerende van die lovenswaardige opdracht – ik stel hem mij samen met Van Den Driessche voor als een Statler en Waldorf die alles wat van de traditionele partijen komt neersabelen – kan hij, na Annemie Nijs, Siegfried Bracke en Manuela Van Werde, als zoveelste argument dienen dat de publieke omroep geen rood bastion is. En natuurlijk kan Jan Becaus het debat over journalisten in de politiek heropenen. Zeker de mensen die met verstomming zijn geslagen omdat hij uitgerekend kiest voor N-VA, liepen uit om hem van partijdigheid te beschuldigen.

Achter de geraniums

Een oud- of ex-journalist die naar de politiek vertrekt ligt altijd gevoeliger dan een journalist die zijn heil elders zoekt. Niemand heeft er problemen mee dat cultuurjournalisten voor de sector beginnen, of zelfs tijdens hun carrière bijklussen voor theaters en uitgeverijen - de meeste kranten sponsoren zelf cultuurhuizen. En voorstellen zoals een ontluizingsperiode van enkele jaren vallen zelfs niet op te leggen aan alle journalisten. Waar kan een algemene verslaggever beginnen wanneer hij de journalistiek vaarwel zegt? Elk bedrijf of overheidsdienst kan onderwerp worden van het nieuws, dus elke plek is verdacht.

Jan Becaus heeft over alle mogelijke onderwerpen bericht. Eender welke carrièrezet had voor verbazing gezorgd, maar daarom kan de man moeilijk vijf jaar achter de geraniums gaan zitten. In mijn ogen versloeg hij het nieuws nooit met meer of minder vooringenomenheid dan andere journalisten die er – hopelijk – hun eigen ideeën op nahouden. Mensen die geloven dat zij werkelijk neutraal zijn, verkijken zich op een buitenaards ideaalbeeld. Al heeft Becaus altijd zijn uiterste best gedaan om die illusie vorm te geven.

LEES OOK
Bert Verhoye / 08-03-2019

Koro 8 maart 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 14-01-2019

Koro 14 januari 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert verhoye koro
Bert Verhoye / 07-12-2018

Koro 7 december 2018 (bedankt, Tom)

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert-300x300-300x300